Reisverslag Indonesie 2012 - Flores en Bali

29 en 30 maart - heenreis en 1 overnachting in Kuta

29 maart

Op Schiphol aangekomen zien we meteen dat onze vlucht een half uur vertraging heeft. Normaal geen ramp, alleen hebben we maar een korte overstap op Jakarta om de aansluitende vlucht naar Bali te halen, van de 1,5 uur is nu nog maar 1 uur over. Het is niet druk bij de incheckbalie en er wordt ons verzekerd dat 1 uur genoeg moet zijn voor de aansluitende vlucht. Wel moeten we in Jakarta het visum halen, de koffers ophalen en voor de binnenlandse vlucht weer inchecken.

Voor het internationale deel van de vlucht krijgen we netjes de stoelen die ik van tevoren bij Garuda had gereserveerd. Hoewel ik de vlucht online bij Vliegtarieven.nl heb geboekt en daar geen stoelen kon reserveren, heb ik later gewoon Garuda gebeld en met het boekingsnummer bij de hand konden zij stoelen reserveren. Dan kunnen we bij elkaar zitten zonder andere mensen naast ons.

Op Schiphol door de douane, dat gaat tegenwoordig erg snel met de self-service waarbij je zelf door een poortje gaat, je paspoort ergens in steekt, in een camera kijkt, en je bent er door. Even langs Starbucks, beetje rondlopen en uiteindelijk vertrekken we om 11:45 uur, 3 kwartier later dan gepland. Dat gaat wel erg krap worden op Jakarta.

In 6,5 uur vliegen we eerst naar Dubai. Daar hebben we een hele korte tussenstop. We mogen 20 minuten het vliegtuig uit en halen daarmee weer een kwartier in op de vertraging. Dat is dus snel een rondje lopen, maar toch wel even lekker.

30 maart

In een kleine 8 uur vliegen we verder naar Jakarta en landen daar om 8:45 uur. Om 10:00 uur gaat ons vliegtuig al naar Bali, dus we lopen snel om meer vooraan te komen. Eerst moet het visum gekocht worden. Dat gaat snel, het visum kost $25 en we hebben van tevoren gezorgd om dat geld gepast bij ons te hebben. Maar dan door de douane, dat gaat erg langzaam. Er zijn maar 2 balies open en daar moet een heel vliegtuig doorheen. We zijn ongeveer de 10e in de rij en moeten een half uur wachten voor we eindelijk aan de beurt zijn.
Het is 9:30 uur, we hebben nog maar een half uur en nu moeten we eerst de koffers ophalen. Nog even zoeken waar dat is, want dat is niet echt meteen duidelijk. Gevonden, maar ook daar lijkt het eeuwen te duren voordat eindelijk de koffers van de band komen. Snel lopen we naar de Garuda Connecting Flights, daar wordt onze vlucht al geroepen "Bali, 404" en mogen we meteen naar de balie komen om instapkaarten te halen. Nog 10 minuten, de koffers kunnen we meteen bij iemand achter laten. Hopen maar dat die straks aankomen. We hollen naar de gate en moeten onze instapkaarten laten zien. Maar waar zijn die nu? "Die had jij toch?" Aaaah nee, die moeten nog bij de incheckbalie liggen! Die zijn we in alle haast gewoon vergeten mee te nemen. We hollen de trap weer af naar beneden en terug naar de balie, daar liggen onze instapkaarten gelukkig nog! Weer hollen naar de gate en bezweet stappen we om 9:55 het vliegtuig in...
Uiteindelijk vertrekt de vlucht 10 minuten te laat, maar dat weet je ook niet van tevoren.

Ruim 1,5 uur naar Denpasar en daar op luchthaven komen onze koffers gewoon netjes van de band rollen, dat valt alles mee!

Morgen vliegen we weer verder naar het eiland Flores en hebben daarom in Kuta, vlakbij de luchthaven, voor 1 nacht in het hotel Anucara geboekt. Een voordelig hotel ($40 voor de kamer, inclusief ontbijt voor z'n tweeën) en ze halen en brengen je ook nog van de luchthaven. De chauffeur staat ons al netjes met een bordje met onze naam op te wachten en brengt ons binnen 10 minuten naar het hotel. Het is een klein hotel, de kamer is ook niet groot, douche en toilet zitten bij elkaar. Maar prima voor 1 nacht en een vriendelijke staf.

Eerst maar eens wat geld pinnen bij een ATM. We lopen verder richting Kuta Beach. Het is hier ontzettend toeristisch, erg druk met verkeer en brommertjes. Even wat rondgekeken in een winkelcentrum en langs Starbucks geweest, waarna we een enorm stuk over het strand van Kuta lopen. Er zijn hier ontzettend veel mensen, ook veel lokale mensen, zitten op het strand, zijn een spelletje aan het doen, of aan het golfsurfen.

Na de zonsondergang lopen we terug langs diverse restaurants en zien ook een aantrekkelijk grill restaurant. We eten hier heerlijk, soep vooraf en een steak als hoofdgerecht. Na een Bintang voor mij en een wijntje voor Leonie begint de vermoeidheid van de lange reis toe te slaan en gaan we terug naar het hotel. Leonie is 's nachts nog even wakker, maar ik slaap zonder enige jetlag lekker door :)

31 maart t/m 6 april - Flores

31 maart

Om 9 uur zijn we wakker en gaan we ontbijten. Het ontbijt is niet uitgebreid, maar smaakt goed. Hierna douchen en de spullen inpakken. Dat gaat snel aangezien we natuurlijk nog niet veel hebben uitgepakt. Rond 11:00 uur worden we weer naar het vliegveld gebracht. Nu moeten we naar Domestic, wat een heel eind lopen is. We hebben tickets van Wings Air, maar de vlucht wordt uitgevoerd door Lion Air. Waar moeten we nu inchecken? Het maakt uiteindelijk niet uit. Alle bagage moet op de weegschaal. Op onze tickets staat dat we 20 kg p.p. mogen meenemen en we hebben 57 kg. Maar als ik zeg dat die ene tas duikbagage is, wordt deze meteen van de weegschaal afgehaald "this one is free" en zitten we op 37 kg. Alleen wordt er gezegd dat we nu nog 7 kg overgewicht hebben, omdat we maar 15 kg p.p. mogen meenemen omdat het Lion Air is die vliegt. Nou ja, het kost maar net iets meer dan €1 per kg dus dat valt mee.

In ruim een uur vliegen we naar Labuanbajo, Flores. Er is hier geen bagageband, alle bagage wordt uit het vliegtuig op een kar geladen en dan in de aankomstruimte neergezet, uitzoeken maar!
Tegen alle verwachting in staat hier ook iemand ons op te wachten, wist eigenlijk niet of dat het geval zou zijn. We rijden in een kwartiertje naar Labuanbajo als we in ene midden op de weg stoppen. Huh, ik zie helemaal geen hotel? Maar aan de zijkant van de weg blijkt een paadje omhoog te lopen. De kamers van het Bayview Gardens Hotel liggen tegen de berg aan en zijn allemaal via het pad met elkaar verbonden. Het is een steil pad en flink sjouwen met de koffers, maar blijkt eigenlijk nog niets te zijn als we later nog diverse malen naar het duikcentrum en de haven de berg af en op moeten klimmen.

De Nederlandse eigenaars van het hotel zijn net zelf op vakantie in Nederland en we worden ingecheckt door een Indonesiër. We krijgen de sleutel van de kamer en voor het ontbijt moeten we beneden aan het pad op een bord onze naam en tijd schrijven, en dan wordt het ontbijt op het gewenste tijdstip op je kamer bezorgd. Bij de ingang van onze kamer staat een grote waterfles die we mogen gebruiken. Omdat we later in de week een safari van 3 dagen gaan doen zijn we 2 nachten niet op de kamer. Ik vraag of we kamer dan moeten leeg maken, of dat het mogelijk is om de spullen op de kamer te laten in die periode. Dat is geen probleem!
Vanuit onze kamer hebben we een schitterend uitzicht over de baai van Labuanbajo.

De koffers uitgepakt en we gaan dan maar eens het duikcentrum opzoeken. Dat moet ergens beneden in de buurt van de haven zijn. We lopen het pad weer naar beneden en volgen de weg die met een hele groot boog uiteindelijk bij de haven uitkomt. We zijn toch zeker een half uur in de hitte aan het lopen als we eindelijk bij duikcentrum Divine Diving aankomen. Daar ontmoeten we Joey, een Engelsman die al jaren in Labuanbajo woont en bij Divine Diving de hoofd duikinstructeur is. De Nederlandse eigenaresse Marij is net deze periode er zelf even tussenuit en zien we dus niet. Verder zijn de duikgidsen Juvens en Hilla er en Fred, een Duitser die daar gedurende 2 maanden zijn divemaster doet. Allemaal erg sympathieke gasten.

We horen dat het 1 week geleden erg slecht weer was vanwege tornado's in de buurt van Australië, storm, wind, regen en dat ze de hele week niet hebben kunnen uitvaren. Nu is het veel beter, de zon schijnt volop, een gladde zee en onderwater schijnt het zicht ook steeds beter te worden!

We schrijven ons in en vragen meteen even voor een kortere weg naar ons hotel, die er gelukkig ook blijkt te zijn. Morgen moeten we om 7:15 uur bij het duikcentrum zijn en onze duikspullen meenemen, er wordt vroeg uitgevaren!
We lopen nog een stukje in de (enige) straat van Labuanbajo en doen een drankje bij Tree Top. We gaan eten bij MadeInItaly, op aanraden van Joey. Een erg goed Italiaans restaurant dat bijna culinair is. De Italiaanse kok komt ook nog even langs om te vragen of alles naar wens is. We eten daar met z'n tweeën voor-, hoofdgerecht en drankjes voor Rp 500.000, zo'n € 45. Dit blijkt uiteindelijk bijna de duurste maaltijd van de hele vakantie te zijn.

Terug lopen we via binnendoor 'weg'. Die is inderdaad een stuk korter, maar wel een erg steil paadje. Op het bord bij het hotel schrijven we ons ontbijt op voor 6:30 uur en zetten de wekker op 6:00 uur.

1 april

De eerste duikdag, dus de camera en het onderwaterhuis schoonmaken en klaarmaken voor gebruik. Het ontbijt wordt netjes om 6:30 uur gebracht: toast, pannenkoekjes, eieren, jam, jus en heet water voor koffie of thee. Het is niet heel ruim, maar net goed op de vroege morgen. Om 7:00 uur gaan we met de duiktas naar beneden. Iemand van de staf houdt een bemo busje voor ons aan. Die rijdt naar beneden en zet ons bij het duikcentrum af. Dat kost Rp 6.000, best duur € 5. Pas veel later besef ik dat het maar € 0,50 was...

Naast ons gaat Fred nog mee als divemaster i.o. en een Zwitser, maar eerst moeten we nog een vergunning kopen voor het duiken in het gebied van het Komodo National Park. Een vergunning kost Rp. 90.000 (€ 7,50) en is geldig voor 3 dagen. De vergunning haal je bij een kantoortje langs de pier vanaf waar we met een klein bootje naar de safariboot Narin varen. Eerst krijgen we een korte briefing over de boot en veiligheid, en ook de zuurstofset wordt ons getoond, altijd goed om te weten waar die ligt mocht er iets gebeuren.

Dan bouwen we onze sets op. We kunnen hier onze DIN automaten gebruiken, omdat ze duikflessen met inserts hebben die eruit gedraaid kunnen worden. Ik blijk een o-ring te missen in mijn DIN aansluiting. Er wordt er een van een insert overgezet, probleem opgelost!
Na 1,5 uur varen komen we bij onze eerste duikstek aan: Sebayur Kecil. Het is een mooie en relaxte eerste duik, veel fraaie tafelkoralen, een paar grote sepia's, schorpioenvissen, grote koffervissen en heel veel andere vis.

Na deze duik is er water, thee en koffie. Flessen worden gewisseld, de crew helpt met alles, werkt goed samen en hebben er duidelijk plezier in. De camera kan in de interval tot de volgende duik ondertussen in een ton met vers water liggen, altijd handig zodat het zout er een beetje af spoelt en in ieder geval niet kan opdrogen op de lens/poort. Na bijna 1,5 uur pauze gaan we op voor de tweede duik bij Makassar Reef, oftewel Manta Point. Het stroomt hier flink, je drift hier langs de eilanden. Daar houden de manta's wel van, want we zien maar liefst meer dan 15 manta's! Elke keer komt er maar weer een volgende langs. Helaas stroomt het zo hard dat je niet bij ze kan blijven hangen, maar het aantal maakt erg veel goed! Aan het einde wordt het rustig en kom je op een hele mooie (hard) koraaltuin. Daar zien we nog 2 schildpadden, een sepia en ook nog 2 kleine mobula rays!

Dat waren 2 prachtige duiken, en dit was pas de eerste duikdag! Op de terugweg wordt de lunch geserveerd. Terug in Labuanabjo blijft de safariboot midden in het water bij de haven liggen. De boot heeft een compressor aan boord, en alle duikspullen en flessen kunnen op de boot blijven.

Wij moeten eerst weer pinnen, de eerste dagen van de vakantie gaat het altijd hard. De ATM is ruim 10 minuten lopen, maar het is bloedheet, dus we kopen meteen ook wat snacks en drinken en klimmen dan weer omhoog naar ons hotel.
Een paar uurtjes relaxen op de kamer, wat lezen, internetten (uitstekend gratis WiFi) en genieten van het fraaie uitzicht. 's Avonds klimmen we weer naar beneden en gaan we eten bij Mediterraneo. We zijn de eerste gasten, maar het is sowieso rustig met de toeristen in Labuanbajo.

2 april

De wekker gaat weer om 6:00 uur. Hetzelfde ritueel: camera en onderwaterhuis klaarmaken, ontbijten en dan naar het duikcentrum via het steile paadje omlaag.

Ook vandaag maken we weer 2 mooie duiken. De eerste duik is bij Siaba Kecil, waar we zomaar mandarijnvissen zien terwijl je die normaal alleen tijdens zonsondergang ziet, heel bijzonder! Verder nog diverse mooi naaktslakken.

De tweede duik is bij Batu Bolong, een kleine rots steekt hier uit het water. Je ziet de stroming hier flink langs beide zijden van de rots gaan, maar we duiken aan de Zuid kant, want deze ligt nu in de luwte. De kleine rots blijkt onderwater een flinke berg te zijn, we beginnen op diepte en gaan dan van links naar rechts tot we de stroming tegen komen, iets omhoog en dan de andere kant op. Erg mooie duikstek met overal ontzettend veel vis.

Op de terugweg hebben we een paar druppels regen, maar het stelt niet echt veel voor. We pikken nog mensen op van een andere liveaboard omdat hun boot kapot was gegaan, ze varen met ons mee terug naar Labuanbajo.

Als we terug zijn halen we wat snacks en drinken en paar lekkere huisgemaakte muffins bij de lokale bakkerij. Er zit hier zelfs een apotheek en halen daar een crème voor Leonie d'r nek, want ze heeft flinke uitslag gekregen van een sierraad.

's Avonds eten we The Lounge, naast MadeInItaly. Erg lekker, loempia's, bruchetta, kip en saté. Natuurlijk kun je hier loungen, met een waterpijp (sisha) er bij. De waterpijp doet het eerst niet goed, later met een nieuw kooltje gaat het beter. Uiteindelijk hoeven we dat niet eens te betalen.
We zijn vrij laat terug in het hotel, en op de terugweg naar het hotel blijkt dat er al heel veel dicht is.

3 april

Vandaag komt het ontbijt iets later, want we hoeven pas om 9:00 uur bij het duikcentrum te zijn. We beginnen vandaag met een 3 daagse safari bij Komodo en Rinca. We pakken onze rugtas met wat kleren, voor de rest zijn alle spullen nog steeds op de boot.
We zijn met z'n 5-en, of eigenlijk 4,5 wordt er gelachen, want Fred telt niet helemaal mee als gast omdat hij z'n intern doet als divemaster. Verder zijn er behalve ons nog 2 Engelsen mee.

De eerste duik van vandaag is weer op Sebayur Kecil. Er staat geen stroming, maar we gaan wel maar één kant op en worden dan aan weer het einde opgepikt. Veel mooie koraalbergen met glasvisjes en veel kleur. We zien hier al het 'gebruikelijke' tropische spul: schorpioenvissen, krokodilvis, anemoonvissen, garden eels, blue spotted stingray, naaktslaaken en nog veel meer.

De tweede duik 's middags is bij Pengah Kecil. Erg mooi koraal hier en weer ontzettend veel vis. We zien een schildpad die rustig aan het eten is en zich nergens door laat storen. We duiken samen met duikgids Hilla en hij neemt ons aan het einde van de duik mee door een smalle doorgang, heel ondiep om een rotsje heen. De kleuren van de dichte begroeiing van de zachte koralen zijn hier prachtig en overal is er beweging van vis. Echt schitterend om hier door heen te zwemmen!

Na deze duiken is er lunch en varen we naar het eiland Kalong. Dit eiland staat bekend om zijn vliegende honden die daar bij zonsondergang het eiland verlaten. En inderdaad als de zon bijna onder is komen de eerste vliegende honden te voorschijn en vliegen weg. Het worden er steeds meer en meer, en uiteindelijk zijn het er misschien wel duizenden die je ziet vliegen!

Na dit mooie schouwspel maken we nog een nachtduik bij Wainilu, dat letterlijk "koud water" betekent. Nou dat valt wel mee, het water is zo'n 28 graden. Deze nachtduik is wat rommelig, onze Engelse gasten zijn wat minder ervaren en botsen overal en tegen iedereen aan. Zodra er ook maar iets gespot begint iedereen wild met z'n lamp te zwaaien, we worden er een beetje geïrriteerd door. We zijn als één groep gaan duiken, maar dat is eigenlijk te veel. We proberen een beetje afstand te nemen, maar op de een of andere manier blijven mensen steeds maar in je ruimte komen en moet je oppassen voor vinnen in je gezicht. Later splitst de groep zich toch meer op in twee groepen en dan gaat het beter. We zien veel kleine hengelaarsvissen, kleine inktvisjes en mooie naaktslakken.

Na de nachtduik staat het avondeten al klaar. Ik neem er één Bintang bij en daarna gaan we slapen. We slapen hier op het bovendek van de boot onder een afdakje. Er staat een klein beetje wind, maar het is niet nodig om de schermen naar beneden te doen. Je ligt op een matras met een slaapzak lekker een heel klein beetje te schommelen in de buitenlucht onder de sterrenhemel. De anderen liggen allemaal al, wij doen het licht uit en al snel daarna wordt ook de generator stop gezet en slaapt iedereen.

4 april

We hoeven geen wekker te zetten, want om 6:30 uur wordt de motor gestart en varen we naar Rinca waar we hopelijk de Komodo varanen gaan zien. Deze komen op het eiland Rinca nog meer voor dan op Komodo zelf. Tegen 8 uur wordt het ontbijt neergezet, brood, eieren en chocopasta.

Op Rinca moeten we eerst langs het administratiegebouwtje, waar we eerst weer een vergunning voor het duiken in het Komodo National Park kopen; onze vergunning verloopt na vandaag en we gaan nog 2 dagen duiken. Ook betalen we hier voor de ranger die ons zal begeleiden met de tocht over Rinca. Al meteen bij de hutjes vooraan zien we een aantal varanen, de ranger heeft een stok mee om eventuele agressieve dieren een beetje op afstand te houden.

De tocht met de ranger duurt ongeveer een uur. Je loopt door een jungleachtig gebied, langs en door riviertjes, erg drassig, paadjes omhoog en omlaag. We komen langs een aantal plekken waar de varanen eieren leggen en waar ze vaak zitten, maar zien uiteindelijk tijdens de tocht toch geen varanen. Wel zien we een wilde buffalo en horen we apen schreeuwen en zien we die op afstand ook lopen.
Aan het einde van de tocht, als we weer terug zijn bij het begin bij de hutjes, komen daar weer 2 varanen aan, een grote en een wat kleinere. We maken natuurlijk veel foto's en de ranger vraagt of hij een foto van ons zal maken met de varanen. Uh ja goed, dan gaan we wel naast/achter dat boompje staan. Ik krijg de stok van de ranger mee en hij maakt een paar foto's. De kleine varaan komt dan toch wel erg dichtbij, op bijna een meter en de ranger roept "stick, stick" of "stay, stay" (daar zijn we nog niet uit). Hoewel ik het niet echt zie, schijnt die kleine varaan juist wat agressiever te zijn, dus ik richt de stok zijn/haar richting op en dan draait ie langzaam van ons af. Wel een gave foto :)

We kopen nog een t-shirt en gaan weer terug naar onze boot. We varen naar Batu Bolong; hier hebben we al eerder gedoken, maar het getij is nu de andere kant op, en duiken wij dus ook aan de andere kant van de rots in de luwte. Ook nu weer een erg mooie duik hier, grote sweetlips, schildpad, napoleon en diverse mooie naaktslakken. Op het ondiepe gedeelte is het koraal erg fraai. Op gegeven moment belanden we voor een enorme school fuseliers waartussen een aantal grote makrelen aan het jagen zijn. De school zwiept van links naar rechts om de makrelen te ontwijken, een prachtig gezicht.

Als we weer op de boot komen staat er een schaal met gebakken bananen klaar! De tweede duik doen we op Makassar Reef, ofwel Manta Point. Ook hier zijn we al eerder geweest, maar een kans om manta's te zien is natuurlijk altijd goed! Vanwege de weer flinke stroming een drift duik. Eerst zien we een tijd lang niets, maar dan in ene 2 manta's bij elkaar. Snel lucht uit het vest dumpen en een rotsje zoeken om aan vast te houden. Met moeite kan ik m'n camera tegen de stroming in houden, maar de manta's komen bijna over me heen! Leonie ligt een meter of 5 voor mij en wordt geholpen door Marcello om niet weg te stromen. Prachtig weer! We laten los en stromen verder, langzaam komt de groep weer bij elkaar. Tegen het einde van de duik zien we nog een grote stekelrog, een adelaarsrog en schildpadden.

We varen naar Gili Lawa Darat en leggen daar aan in de baai. We gaan daar lekker zwemmen, springen van de boot af en dollen een beetje. Aan het einde van de middag worden we met het kleine bootje worden op het eiland gezet en beklimmen we daar de heuvel om te gaan genieten van een mooie zonsondergang. De heuvel blijkt eigenlijk een hele beste berg te zijn, Leonie, ik en iemand van de boot die ook mee was, gaan toch maar niet helemaal naar de top. Maar we hebben een prachtig uitzicht over de baai waar ver weg onze safariboot ligt en een mooie zonsondergang die achter de een van de eilanden onder gaat.

We maken nog een nachtduik in deze baai. Na de rommelige duik van gisteren gaat Leonie niet mee en blijft lekker kletsen met Marcello. We gaan nu meteen als 2 groepen te water, dat is een stuk beter. Ik ga samen met duikgids Hilla en nog iemand van Divine Diving die nog niet zo lang duikt, maar ook opgeleid wordt als duikgids. Deze duik is relaxt, alleen wat minder uitbundig qua leven als de nachtduik gisteren. Maar wel naaktslakken, een hengelaarsvis en zeenaalden.

Na de duik volgt het avondeten, nog één Bintang en we gaan op het bovendek liggen en nog wat lezen. Leonie begint helaas snotterig en verkouden te worden. De generator gaat al snel uit en dus gaan we slapen.

5 april

Vandaag staan Castle Rock en Crystal Rock op het duikprogramma en nog een derde duik vanmiddag. Bij Castle Rock liggen we er dus al vroeg in, om 7:00 uur. We zien meteen 3 witpunt rifhaaien als we onder zijn, en later nog een paar grote en wat kleinere. Castle Rock is een berg waarvan de top zo'n 3 meter onder het wateroppervlak ligt. Er kan hier veel stroming staan, maar dat is op deze duik niet het geval. Hier zie je vooral wat grotere vis, grote sweetlips, makrelen, en scholen met vis.

By Crystal Rock staat een hele lichte stroming, maar een prachtige duikstek! Bij de top van een van de onderwater bergen zwemt een hele grote adelaarsrog elke keer in cirkels rond. De rest van de groep is al wat verder, maar Leonie en ik blijven een hele tijd bij de adelaarsrog hangen. We komen daarna langs mooie tafelkoralen waarbij een murene en een klein haaitje gezamenlijk onder liggen en een andere waar een 4-tal kleine haaitjes onder schuilen. Aan het einde van de duik nog een school met tonijnen en enkele grote makrelen.

De laatste duik van de safari is bij Tatawa Becar. Jammer genoeg staat er meer stroming dan gedacht, want het eerste half uur driften we over een tuin met alleen maar prachtige zachte koralen in allerlei kleuren. Helaas te veel stroming om even stil te kunnen liggen en het nog beter te kunnen bewonderen. Het tweede half uur is juist allemaal harde koralen, met ontzettend veel vis er bij. Hier zien we ook nog enkele schildpadden en kreeften.

Dan is de safari helaas alweer voorbij, en daarmee het duiken bij Flores en Komodo. Op de boot halen we onze sets uit elkaar en alles wordt enigszins gespoeld. We varen terug en rond 15:30 uur zijn we terug in Labuanbajo. Ondertussen merk ik dat ik na Leonie ook aardig verkouden aan het worden ben. Gelukkig was het niet tijdens de safari en hopen maar dat het snel overgaat.
We nemen onze duiktas en spullen weer mee met een bemo busje. In 5 minuten zijn we bij Bayview en moeten we Rp. 20.000 afrekenen. Mmm dat is 3x zo veel als vorige keer, maar ja dat krijg je als je het niet van tevoren afspreekt. Vooruit dan maar, heeft de chauffeur ook een goede dag.

Omdat we bij Bayview weer met een tas aankomen wordt er gedacht dat we nieuwe gasten zijn. Het is een beetje vreemd daar, je ziet er bijna nooit iemand en weet niet wie wie is. Op de kamer gaat Leonie wat kleding wassen, ik zet alle batterijen en accu's in de opladers en even lekker douchen. Mijn telefoon doet raar, er is geen ontvangst en hij begint spontaan elke keer te resetten. Later begrijp ik dat er een storing bij Vodafone is geweest waardoor klanten in het buitenland niet konden bellen. Blijkbaar zodanig iets mis dat de telefoon daar helemaal niet tegen kan.
Na een tukje klimmen we weer naar beneden en gaan we naar MadeInItaly om weer even een lekker stuk vlees te gaan eten! Fred komt ook langs en we zitten en eten gezellig met z'n 3-en aan een tafel.

6 april

Erg slecht geslapen door de verkoudheid. De telefoon doet het weer, een instelling aangepast zodat er geen verbinding met een provider wordt gemaakt. Het ontbijt is weer mooi op tijd en daarna na 4 dagen eerst maar weer eens scheren. Morgen gaan we terug naar Bali, maar voor vandaag hebben we eigenlijk niets in de planning. Tegen het einde van de ochtend gaan we naar beneden om wat broodjes te halen, maar bijna alles blijkt dicht te zijn - o ja, het is Goede Vrijdag. Het Tree Top eetcafé is gelukkig wel open dus eten we daar een burger en een frietje. Bij een supermarktje dat ook open is halen we nog wat drankjes en gaan terug naar de hotelkamer. Beetje relaxen en dan de koffers inpakken.

We moeten nog een keer terug naar het duikcentrum, want we hadden aan het einde van de safari geen geld genoeg meer om de drankjes te betalen en we willen uiteraard ook nog wat in de fooienpot achterlaten. Vanwege Goede Vrijdag zou het duikcentrum ook niet veel open zijn, maar wel tussen 4 en 5 als ze van de dagtrip terug komen. Maar het duikcentrum is dicht, we kijken en wachten nog even in de haven, maar er komt niemand. Nou ja, dan moeten we het geld later maar overmaken naar Marij en het zo afhandelen. Later horen we dan ze pas erg laat terug waren van de dagtrip.

Wat gaan we nu doen, terug naar de kamer en dan straks weer terug naar beneden? Nee, weinig zin om weer te klimmen, dus we willen wat gaan zitten en drinken bij The Lounge en daar dan ook 's avonds meteen eten, maar die is helaas ook dicht. Dan maar naar Mediterraneo, waar je ook lekker kan zitten in grote zitzakken. Een beetje lezen, internetten (ook hier gratis WiFi) en wat drinken.

We besluiten om voor onze laatste avond maaltijd nog één keer bij MadeInItaly te gaan eten. Alleen ben ik door de verkoudheid helemaal niet lekker en neem ik alleen een voorgerecht met 'coldcuts' als hoofdgerecht. Wel erg lekker, maar ik heb er genoeg aan. Als afsluiter een kamillethee, misschien helpt dat wat.

7 april

De wekker gaat om 5:45 uur, want onze vlucht naar Bali is al om 8:30 uur. Ontbijten en de laatste spullen in de koffers. Om 7 uur staan we beneden aan de weg en een knul van het hotel helpt ons om het juiste busje aan te houden. Voor Rp. 25.000 / € 2 worden we naar het vliegveld gebracht. In het busje zit ook een oud vrouwtje die we eerst bij de haven afzetten. Ze heeft een paar bossen salie mee en wat vruchten, waarschijnlijk om te verkopen. Ze praat geen Engels maar probeert toch contact te maken en biedt ons zelfs 2 van de vruchten aan! We bedanken vriendelijk, mooi om te zien dat iemand nog iets wilt geven terwijl wel duidelijk is dat ze zelf niet veel heeft.

Op de kleine luchthaven kunnen we meteen inchecken. Natuurlijk gaat alle bagage weer op de weegschaal. Aangezien op de heenreis de duiktas vrij was, geef ik weer aan dat we duikspullen mee hebben. Maar wat ik ook zeg of probeer, de tas wordt gewoon meegeteld. Na wat gepraat krijgen we dan toch 20 kg in plaats van de 15 kg per p.p. en wordt de 13 kg overgewicht uiteindelijk afgerond op 10 kg. Daar betalen we ongeveer € 8 voor, nog een klein bedrag aan vertrekbelasting en we mogen naar de vertrekhal. De vlucht gaat netjes op tijd. Je loopt hier gewoon naar buiten naar het vliegtuig en met een trapje het vliegtuigje in. Er zijn 20 rijen met elk 2 x 2 stoelen. Zodra iedereen binnen is vertrekt het toestel meteen.

In Denpasar halen we koffers van de band, maar onze duiktas zit er niet bij! Er komt geen bagage meer en er wordt zelfs al een andere vlucht op de band aangekondigd. Leonie vraagt aan een mannetje en die gaat in het vliegtuig kijken, dat staat 50 meter verderop. Gelukkig komt daar onze duiktas uit, nog net op tijd voordat het vliegtuig was doorgevlogen naar Lombok.

7 april t/m 14 april - Padangbai

Ook nu worden we bij de uitgang op het vliegveld weer netjes opgewacht door iemand die ons naar Absolute Scuba brengt. In ongeveer 1,5 uur rijden we met een busje naar Padangbai. De receptie vooraan de weg is een gecombineerd aanspreekpunt voor de receptie, het duikcentrum en een winkeltje. We checken in en krijgen een bon voor een welkomstdrankje. Hoewel het in de papieren stond dat we bij aankomst moesten betalen, hoeven we pas te betalen als we vertrekken. Ook goed! We horen dat we morgen om 8:15 uur weer hier moeten zijn om te gaan duiken. De duiktas kunnen we in het kantoor laten staan voor morgen, dan hoeven we die niet heen en weer te slapen naar onze kamer.

We krijgen de sleutel van kamer 21 van het Padang Bai Beach Resort dat op hetzelfde terrein ligt, op de eerste verdieping. Met uitzicht op zee, al is het in de verte en moet je een beetje door de bomen kijken. Maar de kamer is prachtig, ruim, airco, een lekker balkon om te zitten en zelfs een koelkastje. En ook hier weer gratis WiFi. We zijn moe en gaan eerst even wat slapen, daarna pakken we koffers wel uit.

Aan het begin van de avond lopen we door het dorpje en kopen nog wat zakdoekjes en pillen tegen verkoudheid. Hopelijk lukt het met het duiken morgen...
We eten bij Noname, een klein restaurantje. Je kan hier voor weinig een grote kan jus bestellen. Ook het eten is prima, we hebben alleen niet echt veel honger.

8 april

De wekker gaat om 7 uur. Voor het ontbijten eerst weer even de camera klaarmaken voor het duiken straks. Het ontbijt is een keuzemenu uit verschillende soorten ontbijten, wij nemen het Amerikaanse ontbijt, toast, gebakken eieren, jam en jus naar keuze. Thee, koffie en fruit kan je zelf pakken.

Bij het duikcentrum krijgen we kratten om onze duikspullen in te doen. We analyseren de Nitrox in onze duikflessen en kleden ons dan vooraan bij de weg om, half in het duikpak. We gaan met een banga boot direct voor vanaf het strand en varen in ongeveer 15 minuutjes naar de eerste duikstek.

De eerste duik in Padangbai is bij Blue Lagoon. Het klaren gaat vanwege de verkoudheid erg lastig, maar ik doe het rustig aan en het duurt een hele tijd voordat ik onder 9 a 10 meter kom. Gelukkig gaat het opstijgen aan het einde van de duik zonder problemen. De bedoeling was om naar een koraalblok op 26 meter te gaan waar een frogfish moet zitten, maar dat lukt niet vanwege de stroming. Leonie ziet nog wel 2 leaf scorpionfish.

Na ruim een uur oppervlakteinterval varen we naar de tweede duikstek. Die is net buiten de baai van Padangbai en heet toepasselijk Ferry Channel. Dit is inderdaad recht onder waar de ferry boten naar de andere eilanden varen. Er staat nog steeds stroming, maar het is iets minder als op de eerste duik. In het begin duiken we langs een drop-off en zien 3 haaien in een grotje en diverse mooie naaktslakjes. Later wordt het wat vlakker, veel grote buissponsen die helemaal vol zitten met veersterren in allerlei kleuren. Nog een mooie roze leaf scorpionfish en grote vleermuisvissen. Na ongeveer 35 minuten zie ik onze gids naar boven gaan en een meter of 8-10 boven ons hangen en dat blijft zo tot het einde van de duik. Beetje raar, maar Leonie en ik duiken gewoon boven het koraal verder en maken zo de duik af. Het blijkt dat onze gids gewoon op lucht duikt en omhoog moest om niet in deco te raken. Met onze Nitrox hadden wij daar nog helemaal geen last van. Rare situatie, wat heb je zo aan een gids die alleen maar ergens boven je zweeft?

Terug bij het duikcentrum kunnen we al onze spullen meteen spoelen en ophangen. Onze gids wil dat we meteen lunch gaan bestellen bij het resort. Hmm waarom? We weten nog niet waar we willen lunchen en zeggen dat we later gaan eten, het is pas net 12 uur geweest. Eerst gaan we nog even bij de bar en het zwembadje liggen. Daarna nemen we toch lunch bij het resort en maken een praatje met de Nederlandse eigenaar. Die woont in Australië en is hier gewoonlijk niet, maar nu toevallig wel voor een paar dagen met Pasen. Hij kan ons een Nederlandse gids meegeven, maar dat hoeft niet perse van ons.

's Avonds doen we eerst nog wat inkopen en gaan dan eten bij Omang Omang. 4 jaar geleden zijn we hier ook een paar keer geweest en hebben er toen heerlijke biefstuk gegeten, dus we zijn benieuwd of dat nog steeds het geval is. En jawel, de stokbrood kruidenboter en biefstuk staan nog steeds op de kaart, en lekker!! De Indonesische eigenaar herkent ons zelfs nog vaag: "jullie zijn hier vorig jaar toch geweest?" Nee, alweer 4 jaar geleden!

9 april

Vandaag gaan we een dag naar Tulamben om daar 3 kantduiken te maken, natuurlijk op het zeer bekende wrak de USS Liberty dat hier vlak voor de kust ligt. Om 9 uur vertrekken we met z'n allen, wij rijden samen met dezelfde gids als gisteren in een busje. Het is 1 uur en een kwartier rijden over een bochtige en drukke weg.

De eerste duik is niet op de USS Liberty zelf, maar op de drop-off een 200 meter rechts daarvan. Veel mooie waaierkoralen en op bijna 30 meter diepte is daar een hele grote waaierkoraal in een mooie blauw/paarse kleur.

Na deze duik rijden we een klein stukje verder en gaan bij het restaurantje zitten dat aan het strand zit vlak voor waar de USS Liberty ligt. We bestellen hier de lunch, club sandwich en een cola. Er staan flinke golven, en als we voor de tweede duik van vandaag het water in gaan is dat wat lastiger. Leonie gaat zonder set het water in, achter de golven en haar duikset wordt door de duikgids naar haar toe gebracht! Het zicht is daardoor ook niet zo heel best, lijkt bijna wel een duik in Nederland! Iets dieper is het wel wat beter, maar veel meer dan een meter of 7, 8 zal het niet geweest zijn. De USS Liberty is een groot wrak, zo'n 125 meter, maar is behoorlijk uit elkaar gevallen en ook door het slechte zicht kun je niet goed zien wat wat is. Het is wel mooi begroeid en we zwemmen ook door een gang of overhang door een deel van het schip heen.

Na deze duik is het wachten tot de zon is ondergegaan voor de nachtduik. Even een tukje doen, een bakkie thee drinken bij het restaurantje en daarna lopen we nog een rondje over het strand. Hoewel het laagwater wordt en het wat rustiger zou moeten worden, zijn de golven ondertussen alleen nog maar hoger geworden.
Als we er in gaan is het nog net een heel klein beetje licht, maar al snel is het helemaal donker. We komen een schooltje enorme grote blauwe bultkop papegaaivissen tegen en een enorme baars die aan het jagen was en voor onze neus een ander visje pakt en opeet. Verder zien we weer de eitjes van de Spaanse Danseres en nu ook de Spaanse Danseres zelf, een groot exemplaar. Onze geleende lampen doen het niet heel erg goed en na een minuut of 40 is er nog maar een flauw schijnsel over. Maar we kunnen prima bij onze gids blijven en gaan er na een klein uurtje uit. Dat is een behoorlijke opgave met de enorme golven terwijl het pikdonder is. Het restaurant heeft een beetje licht, maar daarmee zie je niet ziet wanneer de golven er aan komen. Onze gids gaat er als eerst uit en schijnt vanaf de kant met zijn lamp over het water en schreeuwt dan wanneer ik er uit kan komen. Dat gaat redelijk goed. Ik doe m'n duikspullen af, leg de camera weg en samen met de gids gaan we terug het water in om Leonie er uit halen. Leonie zegt dat ze af en toe de kant helemaal niet eens meer zag! De gids neemt de duikset van Leonie en Leonie en ik ondersteunen elkaar om eruit te komen. Onze duikgids was aardig ongerust of dit allemaal wel zou lukken, maar het ging uiteindelijk redelijk goed.

Een lange dag en we bouwen snel de setjes af en kleden ons om. Dan weer 5 kwartier terug rijden naar het resort. Het is al tegen 21:30 uur; terug op onze kamer doen we even wat andere kleren aan en gaan dan vlak naast het hotel naar restaurant Kerti. De enige andere tafel met gasten is al snel klaar en dan zijn wij de laatste gasten. Leonie bestelt de fried rice special, maar als het eten komt dan blijken het noodles te zijn. We hebben het toch echt goed gezegd, het is zelfs nog herhaald, maar toch wordt er tot 2x gevraagd wat we besteld hadden en wordt het eigenlijk niet geloofd als we zeggen dat we toch echt de rijst hadden. Uiteindelijk krijgen we dan toch de rijst, het bord met de noodles gaat naar de bediening... Ze zijn er blijkbaar niet blij mee, want terwijl we aan het eten zijn worden de tafeltjes opgeruimd, de reclameborden binnengehaald en zelfs het licht in de keuken uitgedaan! Mmm, ik denk dat we maar geen toetje bestellen. Sterker nog, fooi kunnen ze zo wel vergeten, hier komen we niet meer.

Terug op de kamer ga ik nog even de foto's sorteren, de duiken in het logboek schrijven en een stukje van dit verslag schrijven. Leonie slaap ondertussen al.

10 april

Bij het ontbijt neemt Leonie de verse fruit met yoghurt, ik het Continental ontbijt. Als mijn ontbijt al gebracht wordt, horen we dat er geen yoghurt is. Oke, dan neemt Leonie ook maar het Continental ontbijt. Jammer, want dan is er waarschijnlijk ook geen Lassie, een verfrissend drankje van yoghurt gemixt met vruchtensap.

Bij het duikcentrum blijkt er geen Nitrox voor ons te zijn. Omdat het gisteravond al laat was toen we terug kwamen heb ik niet de kans gehad om nog iemand te vragen om vandaag Nitrox voor ons klaar te hebben, maar er schijnt ook een probleem met de compressor te zijn of zo... We gaan vandaag naar Mimpang en Tepekong, twee duikstekken bij een aantal rotsen die boven water uitsteken. Deze duikstekken staan ook bekend als Sharkpoint, omdat je in deze omgeving hier de grootste kans hebt om haaien te zien.

We hebben vandaag een andere gids mee en deze gids laat juist, op ons verzoek, hele kleine dingen zien: kleine naaktslakjes, krabbetjes, garnaaltjes, etc. Het water is wat kouder op deze duikstekken, 26 graden. Het is maar een paar graden kouder, maar dat voel je wel degelijk. We zien geen haaien op deze duik.

Hierna varen we naar Tepekong, waar we vlak naar deze grote rots in de luwte liggen en een uur wachten voor onze oppervlakteinterval.
Ook deze duik weer mooi naaktslakken, andere kleine slakjes en schorpioenvissen. Onderwater heb je verschillende leuke rotsformaties en zien we wat verderop nog een witpuntrifhaai. Uiteindelijk zelfs net in deco op deze duik, zonder Nitrox gaat dat echt een stuk sneller.
Er is een klein beetje stroming en als we weer boven komen om de boot in te gaan, loopt de boot bijna tegen de rots aan. We houden ons vast aan de boot terwijl ie achteruit vaart.

Rond 13:30 uur zijn we weer terug. Even de spullen naar de kamer brengen en dan bij de Buddha bar en zwembad nemen we de lunch. We krijgen een kleine lunchkaart en vragen om de grotere kaart. Nu blijkt pas dat de lunch inclusief bij ons duikpakket zit, maar dat de lunchkaart alleen dan wat kleiner is. Oke, dat wist ik niet eens! De rest van de middag lekker relaxen, zonnen, lezen, slapen en beetje zwemmen.

's Avonds eten we bij Padang Bai Cafe. Hier staat Hollandse saté op de kaart, die willen we wel eens proberen. De bruchetta vooraf is lekker, maar de saté is 'redelijk'. We blijven wat langer hangen, ze draaien aardige muziek. Leonie neemt nog een koffie Latte en ik een Caipirinha, alleen zit er geen suiker in.

11 april

Vandaag gaan we een hele dag naar Nusa Penida, een groot eiland voor de oostkust van Bali, om daar 3 duiken te maken. We moesten al op tijd bij het duikcentrum zijn, om 8:00 uur. We gaan met z'n 6-en en twee duikgidsen, alleen blijken de andere gasten - een gezin met 2 jonge kinderen - pas veel later te komen. Vanwege beperkte verkrijgbaarheid van brandstof moet ook dat nog geregeld worden en zitten we nog een hele tijd te wachten voordat we eindelijk weg kunnen. Dat doen we op verzoek van de gids bij het restaurant waar hij maar alvast een briefing geeft. Ik vraag hoe laat we ongeveer terug zijn, hij zegt 15:00 uur, maar met 3 duiken en 2 uur varen geloof ik dat niet en vraag hoe het met de lunch zit. Dat is in principe altijd als we terug komen, maar we kunnen nu ook 'packed lunch' meenemen. Aangezien we toch nog moeten wachten bestellen we de lunch om mee te nemen, een paar goed belegde sandwiches.

We varen met een mooie speedboot naar Nusa Penida. De boot lijkt niet heel groot, maar er is zat ruimte binnen, buiten en ook op het bovendekje. Met 2 x 250pk scheuren we naar onze eerste duikstek, Manta Point.

Bij Manta Point zijn al 4 of 5 boten, maar onderwater is het niet echt druk. We liggen ruim een uur in het water op zo'n 10-12 meter te hangen en te wachten op de manta's, maar helaas geen enkele manta! We houden ons maar een beetje bezig met de vele blue spotted stingrays die op de bodem in het zand ingegraven liggen. Aan het eind van de duik zelfs koud door het stil hangen en weinig bewegen.

De tweede duik zou eigenlijk bij Crystal Bay zijn, maar omdat we de eerste duik geen manta's gezien hebben wordt er naar 'Manta Point 2' gevaren. Een kleine baai, en hier zitten wel manta's, we zien ze zelfs al vanaf de boot zwemmen!
De 2 jonge kinderen van het andere gezin willen niet duiken, ze vinden het water te onrustig en te veel golven. Lijkt me ook beter, 3 duiken op een dag voor een kind in de groei van rond de 10 jaar is misschien niet heel gezond..
In de baai zwemmen 4 grote manta's rond! We hebben nog niet eens een uur oppervlakteinterval, maar omdat je niet dieper dan een meter of 3 gaat is dat niet echt een probleem. De manta's blijven de hele tijd om ons heen cirkelen en de plankton opslurpen. Ze blijven heel ondiep, zijn totaal niet bang en komen heel dichtbij. Eentje gaat zo rakelings over me heen dat ie de flitser van m'n camera raakt! Er is wel ontzettend veel rotzooi, papier en plastic in het water in deze baai. Er wordt ons verteld dat daardoor het plankton meer aantrekt of plakt, maar of dat echt zo is of een fabeltje om het afvalprobleem van Bali te bagatelliseren...

De laatste duik is aan de noordkant van Nusa Penida. Een relaxte driftduik over een mooi rif, waardoor we ook rustig naar mooie dingen kunnen zoeken. We zien diverse titan triggerfish die met hele stukken koraal aan het slepen zijn. Ik weet niet zeker of ze met een nest bezig zijn, maar hou gepaste afstand nadat we een paar jaar geleden al eens zijn aangevallen door deze vis. Verder nog murenen in diverse kleuren, naaktslakken en schorpioenvissen, veel veersterren waar soms een garnaaltje in dezelfde kleur op zit.

Uiteindelijk zijn we rond 16:15 weer terug, dus maar goed dat we de lunch mee hadden. Nog even lekker op ons balkon zitten en een Bintang drinken.

's Avonds gaan we weer eten bij Omang Omang, natuurlijk weer biefstuk, deze keer met gebakken aardappeltjes. Heerlijk weer! Aangezien we de Nederlandse eigenaresse een beetje kennen, durven we hier ook rustig het huisgemaakte ijs te eten en een milkshake te nemen.

12 april

We hebben gisteren vergeten te vragen hoe laat we bij het duikcentrum moesten zijn, maar aangezien we er de vorige dagen meestal rond 8:00 - 8:15 uur moesten zijn, en we dan toch ook nog moesten wachten, gaan we rond 7:30 uur ontbijten. Er is weer yoghurt, dus Leonie neemt nu de yoghurt met vers fruit. Alleen op de banaan na blijkt dat hetzelfde fruit te zijn als wat je gewoon ook kunt pakken, dus niet echt iets bijzonders. Als we bijna klaar zijn met het ontbijt komt onze duikgids al langs. Weer een andere gids, maar deze kennen we van gisteren, omdat hij de gids was bij Nusa Penida voor het gezin. Hij vraagt of we naar het duikcentrum willen komen als we klaar zijn; het is nu nog laagwater, maar straks wordt het hoogwater en komt er meer stroming en golven.

De eerste duikstek is Gili Biaha, bekend vanwege een grotje waar vaak haaitjes in zitten. Je kan een stuk de grot inzwemmen, maar je blijft altijd wel de uitgang zien. Gelukkig staan er niet te veel golven, want anders kun je het grotje niet eens in vanwege de drukverschillen. Helaas zijn de haaien al weg, misschien is er al eerder een groep geweest die ze heeft verstoord. Net na ons is ook een andere groep het water in gegaan en zij komen ook de grot in. Het is een beetje druk, maar ze gaan er ook al weer snel uit. Er zitten wel heel veel grote kreeften en garnalen op de richels van de grot. Als we de grot uitkomen zien we de gids van de andere groep enthousiast zwaaien en wijzen. Als we gaan kijken zwemt daar zomaar een blauw geringde octopus, een prachtige beestje, vrij zeldzaam en een van de meest giftige beestjes ter wereld. Maar zo'n 10 cm groot, maar dodelijk! Vreemd genoeg gaat de andere groep al snel verder, ik vraag me af of ze wel beseffen wat ze gezien hebben??
Ik maak wel foto's, maar toch ook een beetje oppassen. Er is geen tegengif voor dit beestje, dus als je wordt gebeten moet je naar het ziekenhuis en aan de beademing omdat al je spieren (dus ook je hartspier) worden verlamd.
Zowel voor ons als voor onze duikgids is dit pas de tweede keer dat we dit beestje zien!

Voor onze laatste duik vanuit Padangbai gaan we nog een keer bij Tepekong duiken. Er staat aardig stroming, dus we schuilen met de boot aan de andere kant van de rots. Als we daar heen varen, zien we een heel stuk verder in open water 2 duikers die met een boei aan het zwaaien zijn. Mmm die zijn een heel stuk afgedreven. Net als we ze willen gaan oppikken komt er al een andere boot aan die ze uit het water haalt. Maar ook dat blijkt niet hun eigen boot te zijn, pas nog later komt hun eigen boot er aan en stappen ze over.
Op onze duik staat er ook flinke stroming en onze gids gaat een stuk voor ons alsmaar verder en verder tegen de stroming in. Leonie en ik hebben na een tijdje er helemaal geen zin meer in om ons stukje voor stukje voort te moeten trekken. Maar ja wat nu? Ik besluit dichter naar de rots toe te gaan. Als je vlak naast de rots en boven het koraal zwemt, is het nog wel te doen en komen we meer vooruit. Gelukkig neemt de stroming later in de duik af. Leonie ziet nog een blue ribbon eel. Het is wel een hele mooie duikstek, dus een mooie afsluiter van het duiken hier.

Als we terugkomen spoelen we alle spullen goed en hangen het op om te drogen. We liggen de rest van de middag relaxt bij de bar en het zwembad. Het zwembad heeft een paar zitplaatsen in het water naast de bar, dus heerlijk om daar nog even een Bintang te drinken!

Er is ietsje meer bewolking vandaag, het ziet er zelfs naar uit dat het gaat regenen dus rond 17:00 uur gaan we naar de kamer. We nemen de duikspullen mee om deze daar nog over het balkon te hangen. We hebben nieuwe buren op de kamer naast ons. Een stel aardige Ozzies en we wisselen wat tips uit qua restaurants. Zij komen net uit Amed en daar gaan wij juist volgende week heen. Toevallig hebben ze ook nog gedoken bij hetzelfde duikcentrum en waren er erg tevreden over.
Op hun aanraden eten we vanavond bij Topi Inn. We zitten aan een lange tafel en als Leonie een foto wil maken en achter mij langs loopt, verstapt ze zich en plonst met een been in de vijver die daar vlak langs loop! Om haar evenwicht nog enigszins te bewaren (en de camera te redden) stapt ze ook met haar andere been in de vijver! Ik hoorde alleen "plons plons" achter me en zag het niet gebeuren. De bediening komt er snel aan en vraagt of alles goed is. Ja hoor, alleen natte benen en schoenen; ze krijgt een handdoek om wat af te drogen. Ze was niet de eerste die dit gebeurde, er was al eens iemand languit ingevallen die zich wel aardig had bezeerd...

13 april

Om ook nog wat van Bali zelf te zien hebben we voor vandaag voor de hele dag een chauffeur gehuurd. Op aanraden van iemand op DuikForum heb ik van tevoren deze Komang voor 2 dagen geboekt, volgende week ook nog voor een dag vanuit Amed. Het is een nette man, die normaal rijdt en prima Engels spreekt.

Iets voor 9 uur lopen we naar voren, daar komt Komang al bij de receptie vandaan. Onze allereerste stop is in Klungkung. Hier is het restant van het koninklijke paleis en het oude gerechtsgebouw. Voordat we naar binnen mogen eerst een kaartje kopen en moeten we eerst allebei een sarong dragen. Er loopt meteen een gids met ons mee die z'n verhaaltje afrafelt, zo te horen voor de 1000e keer. We zien de twee vergaderzalen met plafondschilderingen van de meest vreselijke straffen voor allerlei misdaden. Van het paleis zelf is niet veel meer, maar achter op het land staat nog een museum. Onze gids maakt duidelijk dat hij nog een fooi wil. Mmm tja wat moet je geven? De helft van de toegangsprijs lijkt wel redelijk, maar onze gids is er duidelijk allesbehalve blij mee. Nou ja zeg, graag of niet! Hij druipt af en wij kijken nog even in het museum.

Onderweg hebben we verteld dat we nog graag naar houtsnijwerk willen kijken. Komang vraagt ons of we kwantiteit of kwaliteit willen? Kwantiteit betekent naar Ubud, kwaliteit is naar Mas en daar kiezen we voor. We worden bij een galerij afgezet, waar er buiten mensen aan het werk zijn met het houtsnijwerk. Binnen erg mooie houten beelden en voorwerpen, en natuurlijk staat er nergens een prijs op. Dat moet je overal vragen en dan onderhandelen. Leonie wil graag een groot Boeddhahoofd hebben, maar deze moet 2,5 miljoen (€ 225) kosten. In Nederland heeft ze deze voor zo'n € 80 gezien dus we proberen deze voor ongeveer € 50 te krijgen. Dat is te weinig, maar ze willen ook geen andere prijs noemen, dus dat schiet niet op. Uiteindelijk kopen we 2 kleinere hoofdjes en een gekko. Er staan allemaal mooie spullen, maar ze beginnen wel met erg hoge prijzen.

Dan rijden we naar Ubud, naar Monkey Forrest. Dat is een soort Apenheul waar aapjes loslopen. Een leuk gezicht, ze zijn aan het hollen en springen. Helaas ook weer enkele toeristen die de aapjes aan het uitdagen zijn. De aapjes bijten en slaan een beetje van zich af, maar niet hard genoeg wat mij betreft :(
Daarna een stukje verder nog naar een markt in Ubud, waar je tussen de vele kraampje en kleine paadjes loopt. Veel van hetzelfde en overal proberen ze aan te spreken. Aardig om te zien, maar beetje toeristisch.

Tijd voor lunch. Iets buiten Ubud worden we naar een restaurant gebracht. We worden naar boven gebracht, hier zitten meer toeristen. Als we de kaart openslaan schrikken we, de prijzen zijn echt belachelijk hoog, 2 - 3 keer zo veel als normaal. Het mag best wat kosten, maar dit is buiten proporties, bv. een gewone kipsaté voor bijna € 10 !? We besluiten weg te gaan. Beneden zien we Komang zitten en eten. Ik vermoed zomaar dat hij hier niet hoeft af te rekenen. We laten hem lekker zitten, we komen straks wel terug. Aan de overkant van de weg staat een kraampje waar we wat chocobroodjes, snacks en drinken kopen voor nog geen €2. 't Is niet heel bijzonder, maar best lekker.
In ene staat Komang bij ons en vraagt of er een probleem is? Nee hoor, we vonden het alleen veel te duur.

Dan gaan we naar de Tirta Empul tempel. Deze tempel heeft een natuurlijke bron en het heilige water zou heilzame krachten hebben. Je kunt hier in het heilige water baden en veel toeristen doen dat ook. We kijken nog even rond en gaan dan naar de uitgang. Daar moet je eerst langs een enorme hoeveelheid winkeltjes, waar ze allemaal hetzelfde verkopen "Sarong 1 dollar". Het is lachwekkend dat ook al zien ze dat je al 10x nee hebt gezegd, de 11e het gewoon weer vraagt.

Het is al wat later in de middag, maar Komang brengt ons nog naar een specerijen en koffie en thee plantage. Een aardige jongeman laat van allerlei planten en bomen zien, hij brengt het leuk. Het meest bijzondere is dat hier ook de Luwak koffie wordt gemaakt. De koffiebes wordt gegeten door een Loewak. Als deze Civet katachtige de pitten weer uitpoept, worden deze gepeld, gewassen en geroosterd. Dit productieproces maakt de koffie de duurste koffie ter wereld, een kopje kost hier ongeveer € 5. Maar toch een unieke kans om dit nu te proberen, dus Leonie neem een bakkie. Ik ben geen koffieliefhebber, maar het schijnt erg lekker te zijn.

Als laatste gaan we nog naar een plaats waar je een prachtig uitzicht hebt over enorme rijstvelden. Komang brengt ons 'thuis' en rond 17:30 uur zijn we weer terug in Padangbai.

Onderweg terug vraagt Komang ons nog of we de toerdag van volgende week kunnen verschuiven. We verschuiven het naar 1 dag later, dat komt eigenlijk wel heel goed uit, omdat onze vlucht ook 1 dag later is dan oorspronkelijk gepland en de toer nu weer mooi op de laatste (niet-duiken) dag zit.
Ook spreken we meteen af dat hij ons vanuit Amed terug zal brengen naar het vliegveld. De prijs lijkt normaal en Komang heeft in ieder geval een mooie bus waar je goed in zit, want het is toch een paar uur rijden.

Op onze laatste avond in Padangbai gaan we nog één keer steak eten bij Omang Omang. Eerst nog even langs de pinautomaat. Morgen gaan we verder naar Amed en daar zijn geen geldautomaten, dus even uitrekenen hoeveel geld we nog voor een week nodig hebben om te eten, drinken, excursie, souvenirs, etc.
In Omang Omang zijn onze hotelburen er ook en we gaan gezellig samen aan een tafel zitten. De steaks smaken uiteraard weer erg goed, ook de Ozzies zijn erg blij mee met dit restaurant. Tijdens het eten valt er een regenbuitje, maar het is al snel ook weer droog.

14 april

Bij het ontbijt voldoen we in de ontbijtruimte / restaurant onze rekening van de afgelopen week voor de diverse lunches en drankjes. Dat staat apart van het resort en moet dus ook apart afgerekend worden.

Gisteren hebben we geregeld dat we om 10:30 uur naar Amed worden gebracht. Het vervoer is ook inclusief het pakket dat we geboekt hebben, dat is dus erg makkelijk. Het inpakken is snel gedaan en om 9:00 uur zijn we al klaar. Dan nog even naar voren naar de receptie om ook hier ons pakket te betalen. De rekening is zelfs met de extra kosten voor de creditkaart nog iets lager als afgesproken. Zal wel door een omrekenkoers komen of zo. We willen nog een fooi achterlaten, maar er is helemaal geen fooienpot en er wordt verteld dat ze daar niet aan doen, dat alles inclusief is.

Iets voor 10:30 uur gaan we met alle spullen naar voren, onze chauffeur staat al klaar en we gaan op weg naar Amed. Als we zo'n 20 minuten onderweg zijn, iets na Candidasa en na een politiecontrole, valt in ene de motor van het busje uit! Het busje wordt aan de kant gezet, maar de motor wil niet meer starten. De chauffeur belt z'n broer en die komt na een kwartiertje met een personenauto. Onze chauffeur blijft achter bij de bus en z'n broer brengt ons met de auto naar Amed.

14 april t/m 22 april - Amed

Amed is een plaatsje dat zich uitstrekt langs een weg die langs het strand loopt. Wij verblijven bij Kembali Beach Bungalows. We checken in en krijgen de sleutel van bungalow 5. Kembali is een klein resortje met 8 bungalows en een zwembad dat direct aan het strand ligt. Prachtig uitzicht over de baai en op de hoogste berg en slapende vulkaan van Bali, mountain Agung. We plonzen meteen even in het zwembad, het water is warm.

Het duikcentrum Adventure Divers waar we het duiken (en ook de accommodatie) bij geboekt hebben, moet vlakbij zitten. En het zit inderdaad op nog geen 100 meter afstand van Kembali. We worden hartelijk ontvangen door een van de gidsen en hij vertelt en legt uit over de verschillende duikstekken. Het is rond 14:00 uur en dat is de tijd dat de duikers ongeveer terugkomen van hun dagtrip. Als zij terug komen praten we Ian, de eigenaar van het duikcentrum, David, de nieuwe eigenaar van het duikcentrum en een gids. We hebben een duikpakket geboekt van 5 dagen en dat blijkt een pakket te zijn met duiken op allerlei verschillende duikstekken, waaronder ook 2 dagen naar Tulamben. We geven echter aan dat we daar niet meer heen willen. We zijn daar vorige week vanuit Padangbai al geweest, en ook 4 jaar geleden al. We willen liever meer zien van de duikstekken hier in de buurt van Amed. Dat kan allemaal geregeld worden. Voor morgen staat in ieder geval de duikstek Bunutan op het programma.

We kopen nog even wat drinken en snacks in een winkeltje een klein stukje verderop en lopen dan weer terug naar Kembali. We liggen lekker bij zwembad tot de zon ondergaat achter de berg, mooi gezicht.

's Avonds gaan we op zoek naar een eettentje. Vanuit het resort kiezen we om naar rechts te gaan, vanaf waar we vanmiddag gekomen zijn. We lopen langs de weg, maar komen maar erg weinig tentjes tegen en wat we wel tegenkomen ziet er niet heel erg aantrekkelijk uit. Ook bijna geen mensen of toeristen en het is erg donker langs de weg. Een stuk verderop zien we licht, daar maar eens kijken. We zien Warung Enak, dat ziet er best aardig uit, en er zitten tenminste 'al' 3 toeristen. Nadat wij zijn gaan zitten wordt het in ene drukker, de een na de ander komt binnen en al snel zit de tent bijna vol. We worden netjes geholpen door een aardige knul. De menukaart is redelijk, weinig Westerse gerechten. We nemen knoflookbrood, loempiaatjes, kip Nesas en gegrillde verse barracuda. De prijs ligt hier nog een stukje lager dan in Padangbai, we moeten met de drankjes in totaal zo'n € 15 afrekenen. We geven onze bediening blijkbaar een relatief grote fooi van ongeveer € 2 want hij wordt er helemaal blij van!

15 april

Om 7 uur ons eerste ontbijt bij Kembali. Het ontbijt is ook hier een keuzemenu: jaffle, pannenkoek of toast. Je krijgt een potje thee of koffie. En verse sap naar keuze! De eieren zijn goed gebakken.

Dan met onze tas met alle duikbagage naar het duikcentrum. De andere duikers zijn er al, maar zij gaan naar een andere duikstek als wij. Wij bouwen onze setjes op, ze hebben hier zelfs duikflessen waar de insert uit kan zodat onze DIN automaat er direct op kan! 't Is erg warm, maar we krijgen gelukkig wat bekers water aangeboden. Onze setjes worden opgepakt, de straat over gedragen, door en langs het Three Brothers hotel aan de andere kant van de straat en dan zit je aan het strand.
De setjes gaan een kleine vissersboot in en samen met onze gids Komang stappen we in het bootje. Het is maar een heel klein stukje varen, nog geen 10 minuten. Er is te weinig ruimte om in het bootje je set aan te doen, dus je doet je vinnen aan, masker op en springt in het water. Dan wordt je setje in het water gezet en doe je deze aan. Omdat er nogal wat stroming staat gaat dat wat lastiger.

Als we op duikstek Bunutan naar beneden gaan zien we meteen een enorm veld met grote garden eels. De duikstek is hier weer heel anders dan bv in Padangbai. Het zand is donker en het is niet vol begroeid, maar meer afwisselend zand en koraalbergen. Erg veel mooie grote buissponzen hier. Als we bij de drop-off komen komt de stroming daar nog eens behoorlijk overheen. Op het einde van de duik nog mooie waaierkoralen. Wel een redelijk pittig duikje vanwege de stroming en onze kortste duik tot nog toe zelfs, 48 minuten. We worden weer opgepikt door de vissersboot en teruggebracht naar het strandje waar we zijn vertrokken.

Vanaf daar lopen we de 50 meter terug naar het duikcentrum, waar we water en een kopje thee drinken. We kletsen met Liselotte, we horen dat zij en David het duikcentrum hebben overgenomen van Ian en Elly. Ian en Elly hebben helaas moeten besluiten om terug te emigreren naar Nederland. Liselotte is Belgische en David komt uit Londen, een erg leuk stel die het duikcentrum gaan voortzetten zoals Ian en Elly dat ook altijd gedaan hebben, inclusief het helpen van de lokale gemeenschap. We vragen meteen weer even waar we hier goed kunnen eten. Het blijkt dat Warung Enak, waar we gisteravond zijn geweest, een van de betere tentjes is. Daar gaan we ook zeker nog een keer naar terug. Verder horen we van een goed restaurant Sails, die je kunt bellen en dan halen en brengen ze je! Is wat duurder, maar hier schijn je erg lekker steak te kunnen eten, dus daar gaan we vanavond eten!

Ian en Elly gaan overmorgen al terug naar Nederland. Een kleinigheid is dat we met Ian en Elly hadden afgesproken dat we het geld voor de accommodatie en het duiken ter plekke via internet konden overmaken op hun rekening. Er zijn in Amed geen geldautomaten, de dichtstbijzijnde is een half uur met de auto, dus dat was wel een gemakkelijk regeling. Maar omdat David en Liselotte het nu runnen, moeten we de betaling aan hen doen. Gelukkig kunnen we toch regelen dat we het geld naar Elly overmaken en dat zij het weer cash aan Liselotte geeft. Goed geregeld!

De tweede duik is bij de Pyramids, ook vanaf het strandje voor en nog dichterbij dan de eerste duik, slechts enkele minuten met het bootje. Op deze duikstek zijn een hoop 'artificial reef' blokken gezet, grote blokken in piramidevorm. Op en in het donkere zand zitten erg veel blue spotted stingrays, waarvan sommige door poetsvisjes onderhanden worden genomen. Hier moeten ook steenvissen zitten, maar die vinden we niet. Wel zien we (of eigenlijk: onze gids) nog een pygmee zeepaardje, een kleine blauwe ribbon eel en een schildpad. Helemaal aan het einde van de duik zie ik onze duikgids in ene wat rare bewegingen maken, blijkt dat hij is gebeten door een titan triggerfish! Ik heb die niet eens gezien.

Na deze tweede duik gaan we terug naar het duikcentrum, spoelen we alle spullen en krijgen we de lunch geserveerd in het restaurant van de accommodatie die ook bij het duikcentrum zit. Een andere duikgids komt bij ons zitten en brengt de visboeken mee. Hij vertelt dat hij al 13 jaar duikt en gids is, maar dat hij last heeft van z'n oren, er zit een gaatje in zijn trommelvlies. Hij is er aan geopereerd, maar het is niet helemaal geslaagd. Hij kan nu niet duiken en je kan aan hem zien dat 'm dat zeer doet.

We moeten met David nog het duikplan voor de komende dagen maken, maar hij is nog niet terug van het duiken. Dus we gaan eerst terug naar Kembali en liggen bij het zwembad. Het is hier erg heet in Amed, heter dan in Padangbai en het warme water van het zwembad koelt niet erg af, maar is toch wel lekker.
Rond 16:00 uur gaan we even terug naar het duikcentrum. Samen met David maken we het duikplan voor de komende dagen. We hadden een pakket voor 5 dagen, maar omdat onze terugvlucht een dag later is gezet kunnen we daar 6 dagen van maken. Verder staan de zgn. muck duikstekken niet standaard op het duikprogramma. Op deze duikstekken vind je weinig tot geen koraal, meestal vooral zand en hele kleine stukjes koraal of planten, maar daartussen allerlei vooral heel klein onderwater leven, kleine garnaaltjes, krabbetjes, etc. Je moet hier echt heel rustig duiken en goed kijken. Daar moet je echt van houden en is meer iets voor de gevorderde duiker. Wij willen uiteraard ook graag duiken op enkele van deze duikstekken! Ons programma wordt samengesteld en eenvoudig verrekend met wat we al geboekt hadden. Een programma precies volgens onze wensen, super!

Nog even langs het winkeltje om wat drinken, snacks en fruit te kopen. Terug bij het resort vragen we bij de receptie of ze restaurant Sails voor ons willen bellen, zodat ze ons om 19:30 uur komen halen. Dat wordt geregeld. Ondertussen maken wij geld over naar Ian en Elly voor het duikpakket en de accommodatie, zodat dat nog net geregeld kan worden voordat zij naar Nederland terug gaan. Ook bij Kembali weer gratis WiFi, maar het internet is erg traag, maar uiteindelijk lukt het gelukkig wel.
We zitten nog even lekker op ons terrasje bij onze bungalow. Alleen als we gaan douchen is er alleen koud water. We hadden hier toch ook warm water, of niet...?

Iets na 19:30 uur komt er een auto bij Kembali voor rijden. Onze vervoer naar restaurant Sails. Nog een heel stukje rijden, zo'n 5 km / 10 minuten. Restaurant Sails zit op een berg. Je moet hier een mooi uitzicht over de baai hebben, maar ja het is donker, dus we zien daar maar weinig van. Op de menukaart staan allemaal lekker dingen en eigenlijk helemaal niet eens echt duur. We nemen uiensoep, loempiaatjes en twee 'hungry steaks'. Het is erg lekker! Met de koffie, een lokaal gebrouwen bier en ander drinken komen we op zo'n € 35. En na het eten worden we weer netjes thuis gebracht.

16 april

Als we bij het duikcentrum komen blijken we vandaag toch niet naar Secret Bay te gaan, zoals we dachten, maar gaan we naar 'Japanese Ship wreck'. Maakt niet uit, de volgorde van ons duikprogramma is niet belangrijk. Dat is ongeveer 20 minuten rijden met een busje richting oosten. Een weg met veel bochten die dan weer omhoog en dan weer omlaag gaat. We komen nog langs restaurant Sails waar we gisteravond gegeten hebben.

De duikstek is direct vanaf het kiezelstrand. De duikspullen worden, net als bij Tulamben, door vrouwtjes naar beneden gebracht. Zwaar werk, maar daar verdienen ze wat geld mee. Beneden bij het strand is snorkel verhuur, een klein restaurantje en wat tafeltjes. Daar bouwen we onze duiksets op. Leonie vindt het makkelijker om de duikset in het water aan te trekken dan met de set over de kiezelstenen en langs de vissersboten te lopen.
Onze duikgids voor vandaag is Maddy, een hele sympathieke, rustige vent maar met een ondeugende blik in zijn ogen. Vanaf het strand zwemmen we eerst naar het wrak, het is een klein wrakje van zo'n 15-20 meter, heel mooi begroeid met zachte koralen. Vanaf daar gaan we langzaam de diepte in tot ruim 25 meter. We zien, uiteraard, verschillende naaktslakken waaronder een paar hele grote, weer een pygmee zeepaardje in een waaierkoraal en veel schorpioenvissen. Er staat zo goed als geen stroming, hoewel dat eigenlijk wel verwacht was. Een paar dagen geleden zijn ze hier ook geweest en hebben ze niet langer dan 20 minuten kunnen duiken vanwege de enorme stroming.

Tussen de duiken door een beetje relaxen, luieren en een theetje drinken. De tweede duik is ook hier; ook nu weer een rondje langs het wrak, maar nu wat ondieper. We nemen vooral de tijd op de terugweg, ondiep over het harde koraal waar duizenden blauwe visjes net boven het koraal zwemmen. Wanneer er blijkbaar iets dreigt vluchten ze met grote snelheid het koraal in, waarna ze langzaam weer tevoorschijn komen. Bij de meeste duiken willen de gidsen rond de 60 minuten er toch wel een einde aan maken, maar onze duikgids Maddy doet het lekker rustig aan. We maken nog een rondje langs het wrak. Omdat het daar niet dieper is dan een meter of 5 zijn de kleuren prachtig en ik maak een leuk filmpje op de camera. Hoe ondieper we komen, hoe meer kwalletjes er zijn, tot het op gegeven moment bijna een wolk is van hele kleine kwalletjes. We zwemmen met een hand voor onze mond, want daar prikt het altijd zo erg. Ik zie bij het wrak nog een paar mooie naaktslakken en maak snel een paar foto's, want Leonie en de gids zijn al richting de kant gegaan vanwege de kwalletjes.

We rijden terug naar het duikcentrum voor de lunch. Elke dag weer wat anders, en vandaag krijgen van nasi. Dan terug naar ons resort waar we weer lekker bij het zwembadje gaan liggen. We vragen nog aan een mannetje hoe het met het hete water zit. We zouden wel heet water moeten hebben, dus er wordt wat gerommeld achter onze bungalow en dan lijkt er inderdaad warm water te zijn. Een uurtje later komt ie nog een keer langs en vraagt of ik nog eens wil voelen. In de douche van de bungalow draai ik de kraan open en verbrandt zowat m'n arm: ja, die doet het weer!
Omdat we geen koelkastje op onze kamer hebben, gaan we aan het einde van de middag weer even langs het winkeltje om wat koele drankjes te halen. We nemen ook maar een ijsje :)

Voor het avondeten zijn we van plan om weer bij Warung Enak te eten. Maar onderweg komen we langs restaurant en 'Home stay' Wawawewe waar een bord staat dat er vanavond een live band is en er ook aardige muziek klinkt. Ook al zijn we de eerste toeristen, we gaan toch naar binnen. We zijn nog niet binnen, of de muziek stopt er mee; er is blijkbaar iets mis met de elektronica en er worden wat apparaten ontkoppeld. Er komen nog wat meer toeristen binnen. We bestellen loempiaatjes en tomatensoep, alles wordt heerlijk vers gemaakt. Als hoofdgerecht de kipsaté en de 'pepes ikan', vis in bananenbladeren, uiteraard ook vers, behoorlijk pittig maar erg lekker!
De band heeft ergens wat apparatuur gehaald en ze beginnen weer te spelen. Leuke raggae muziek, er komen nog wat meer mensen binnen. Het klinkt misschien ietwat amateuristisch maar het is erg gezellig, vooral met een paar Arak :) Aan het einde van de avond rekenen we ongeveer € 20 af.

17 april

Vandaag duiken we samen met 3 Fransen, een echtpaar en hun vader 'papa'. Vriendelijke mensen, de man is een professionele fotograaf en heeft een flinke cameraset mee. We gaan eerst weer bij Bunutan duiken, dus vanaf het strandje en dan ongeveer 10 minuutjes met (twee) bootjes. Gelukkig staat er deze keer veel minder stroming. Ondiep eerst weer de grote garden eels, een netmurene met poetsgarnalen en later een waaierkoraal waar een pygmee zeepaardje in zit. Hoewel het een relatief grote is, toch erg lastig om die goed op de foto te krijgen, maar ik schiet maar een aantal plaatjes in de hoop dat er een goede foto tussen zit. Rond de 25 meter diepte begint de stroming toch weer aardig aan te trekken, maar er zit hier een grote school met jackfish die rondjes draaien. Mooi gezicht, leuk voor groothoekfoto's.

Na de duik gaan we weer even terug naar het duikcentrum voor de oppervlakteinterval en water en thee drinken. De tweede duik is eenvoudig direct vanaf de kant, de duikstek heet hier Amed Wall. Je begint hier eerst met een stukje driften, onderweg komen we een schildpad tegen, grote kreeft, schorpioenvissen en een hele grote koffervis. Helemaal in het begin ook nog een enorme bultkop papegaaivis, maar die verdwijnt al heel snel in de verte. Nadat je een stukje gedrift hebt ga je een hoek om en kom je bij de drop-off en de wand, waar je achter kunt schuilen en geen last meer hebt van de stroming. Daarna zien we nog een grote octopus die een heel eind uit z'n hol is gekomen. De oude Fransman gaat er bijna bovenop zitten om een foto te maken, waardoor de octopus natuurlijk meteen z'n hol weer in duikt. Nadat 'papa' weer is vertrokken blijven wij rustig wachten waarna de octopus langzaam z'n hol weer uitkomt en we steeds iets dichterbij kunnen komen.
Na 75 minuten komen we weer boven.

De lunch vandaag is curry met rijst, niet echt onze favoriet. Terug bij het hotel blijken helaas alle bedjes bij het zwembad bezet te zijn, dus we pakken er maar een stoel van onze bungalow bij.

's Avonds eten we weer bij Warung Enak. Weer zit het hier vol met toeristen, bevalt duidelijk goed. In dit vissersdorp is er uiteraard weer verse vis, en die smaakt weer goed. Voor voorgerecht, hoofdgerecht, drankjes én fooi betalen we met z'n 2-en omgerekend een kleine € 20.

18 april

Vandaag staat op ons verzoek de duikstek Seraya Secret op het programma, een zgn. muck duikstek, dus veel zand, weinig koraal en zoeken naar de vooral kleine beestjes. Het is zo'n 15 minuten rijden met het busje en ligt (vanuit Amed gezien) iets voor Tulamben. Aan het begin van het weggetje dat naar het strand gaat staat ook een bord "Marco divesite". We duiken weer samen met de Franse vrouw en de oudere Fransman en gids Maddy, die we erg waarderen. Hij duikt super relaxt en vindt het ook echt leuk om naar kleine of speciale dingen te zoeken. En we kunnen lekker langere duiken met hem maken.

Voor de eerste duik gaan we linkerkant van de duikstek bekijken. We zien inderdaad veel kleine beestjes, garnaaltjes, naaktslakjes en krabbetjes. Maar ook diverse murenen, soms zelfs meerdere bij elkaar en vaak met een hele berg kleine visjes voor ze en poetsgarnalen op hun lijf. Ik vind het altijd een mooi gezicht als zo'n poetsgarnaal in de bek van de murene gaat, maar dat willen ze helaas niet doen vandaag. Verder nog een mantis garnaal, een paar barracuda's en onder de constructie van de buizen van een artificial reef zitten nog een paar grote koraalduivels, jonge vleermuisvissen en een koffervis. En helemaal aan het einde van de duik van ruim 80 minuten, nog een schooltje Palometa's die we vooral van Bonaire kennen, maar in Indonesië nog niet eerder gezien hebben.

Bij deze duikstek is een afdak gebouwd boven een soort tafels/banken waar we tussen de duiken door zitten. Zelfs een douche en een ronde bak met zoet water voor de camera. Er hangen hier wat locals rond en er lopen wat kippen die gek zijn op onze mini eierkoekjes. Ook een van de kinderen die er rondloopt vindt ze erg lekker.

De tweede duik gaan we de rechterkant op. Ondiep zitten er weer allemaal van die kleine kwalletjes, zoals de laatste dagen elke keer het geval is. Maar nu ook zelfs met langere draden, dus nog meer kans dat ze je raken. We zien weer leuke dingen in deze duik: een heeeel klein zwart hengelaarvisje van ongeveer 1 cm, een zeepaardje van zo'n 3 cm, een 'flying gurnard' (vliegende poon?), kleine krabbetjes of garnaaltjes in veersterren, een netmurene en allerlei kleine en nog kleinere naaktslakjes.

Als we afgespoeld hebben en alles weer in de bus geladen, geeft Leonie ons zakje met de mini eierkoekjes aan de moeder van het jongetje, we kopen wel weer een nieuw zakje. Ze zijn er erg blij mee en hij gaat het snel delen met z'n broertje!
Terug bij het duikcentrum een erg lekker lunch, rijst met kip, lekker sausje en knoflookteentjes. Daarna weer even relaxen bij het zwembadje in het resort; vandaag zijn er weer genoeg ligbedden voor iedereen (die er is). Het is wat bewolkter vandaag en gaan dan ook maar wat eerder even langs het winkeltje voor wat drinken en snacken. De computerkassa doet het niet en alle productnummers moeten worden opgeschreven en opgezocht wat de prijs is. En elke keer als we naar het winkeltje lopen of van het winkeltje weer terug lopen, hoor je om de paar meter "taxi" of "transport". Nee dat hebben we niet nodig, gisteren niet, vandaag niet en morgen ook niet, anders hadden we het wel laten weten. Het is logisch dat ze zo wat proberen te verdienen, maar het is wel irritant. Zo ontzettend veel toeristen zijn er niet, dus ze zouden je ondertussen wel moeten herkennen. Doen ze misschien ook wel, maar ze blijven het proberen.

Op aanraden van de Franse duikers eten we vanavond bij Pantai. Een klein tentje, "warung", waar we tomatensoep, kipsaté, patatjes, en verse barracuda van de bbq. Met drankjes en nog een Arak toe eten we hier voor maar net iets meer dan € 10! Alleen jammer dat de stoelen helemaal niet lekker zitten.

19 april

Vandaag gaan we met het busje naar Monkey Reef, dat is (vanuit Amed gezien) nog iets verder dan Tulamben, zo'n 25 minuten rijden. We rijden wel even langs Tulamben om daar David en zijn twee introduikers af te zetten. Monkey Reef is vernoemd naar het Monkey Bungalows resortje dat hier zit. Deze duikstek vinden we niet super spectaculair. Zowel aan de linkerkant als aan de rechterkant is het eigenlijk een grote berg op een aflopende bodem. De eerste duik kijken we aan de linkerkant, de tweede duik de rechterkant. We zien o.a. nog wel 2 napoleonvissen, grote platvis, gele leaf scorpionfish, oranje garnaaltje op een oranje zweep. Aan het einde van de tweede duik moeten we tegen de stroming in terug, die helaas behoorlijk is aangetrokken.

Op de terugweg halen we David en zijn duikers weer op bij Tulamben. Rond 13:30 uur zijn we terug voor de lunch. 's Middags natuurlijk weer lekker bij het zwembad, maar ook vandaag zijn er af en toe weer behoorlijk donkere wolken. Marcel, de Nederlandse eigenaar van Kembali, komt nog even langs om een praatje te maken. Een hele mooie zonsondergang vanavond. Elke keer als ik een foto hebt gemaakt veranderd na een paar minuten het licht weer en moet er weer een nieuwe foto gemaakt worden.

Vanavond eten we bij Bobo, het allereerste restaurant vanuit ons resort, zo'n 200 meter verderop. Er blijkt een hele grote groep van een stuk of 20 Russen te zitten, die zullen met een groepsreis onderweg zijn. We kunnen ook rustig op het strand zitten, maar kiezen er toch voor om in het restaurant te zitten, omdat je aan het strand geen stoelen met rugleuning hebt. De bediening heeft duidelijk wat stress door de grote groep. Bij ons wordt het drinken vergeten en bij het afrekenen moet er gevraagd worden wat we nu eigenlijk gegeten hebben. Maar het eten is prima en werd ook best snel bezorgd. We zijn wel weer vroeg 'thuis' en liggen om 21:00 uur al op bed. Nou ja, de wekker staat ook elk dag op 6:30 uur, dus dat mag ook wel een keer.

20 april

Ons zesde en laatste duikdag alweer in Amed. We gaan nog 2 bootduiken maken, wat dichterbij. De eerste duikstek is Jemeluk. Leuke duikstek met grote koraalbergen. Op het zand zien we een grote zeenaald en Leonie ziet een steenvis! Veel vis bij het koraal en zien daar ook maar liefst 4 geel/groene leaffish. Nog een 2-spotted lionfish, die je normaal eigenlijk alleen 's nachts ziet, scheermesvisjes en een hele mooie rood/witte zacht koraal spinkrab. Ook hier zijn er onderwater objecten geplaatst, waaronder wat bergen met autobanden en een hele grote stenen brievenbus. Daar vlakbij ziet Maddy, onze duikgids, ook nog een steenvis liggen.

De allerlaatste duik van deze vakantie is bij Nemaste, ook een muck duikstek. We gaan op zoek naar de harlequin garnaal, een heel erg mooi gekleurd en getekend garnaaltje die zich voedt met de armen van een zeester. We zien wel wat losse armen liggen dus de garnaal moet hier ook ergens zitten. Je blijft hier erg ondiep, soms maar enkele meters. Het zicht is echter op het ondiepe stuk ook enorm slechts, soms niet meer dan 1 a 2 meter en op gegeven moment zijn we zelfs de gids heel even kwijt. Met wat getingel vinden we elkaar weer terug. Natuurlijk op deze duikstek vooral weer het hele kleine spul, kleine garnaaltje in dezelfde kleuren als de veersterren waar ze op zitten, een klein oranje boxvisje, maar ook murenen die in hetzelfde holletje zitten, vliegende poon, een zeeaal en een grote zeenaald en een koevis. Maar de harlequin garnaal vinden we helaas niet. Maddy doet erg zijn best en maakt rondje na rondje, maar uiteindelijk moeten we het na ruim 1,5 uur toch opgeven.

We zijn dan ook pas laat terug bij het duikcentrum, rond 15:00 uur. Eerst spoelen we al onze duikspullen en hangen het te drogen. Liselotte belooft ons dat ze onze pakken en schoentjes morgen voor ons in de zon zal hangen. Dan uiteindelijk de verlate lunch, soort soep met groenten en rijst.
We spreken af om later nog even terug te komen om de foto's te brengen, die wilden ze graag hebben. Nog even bij het zwembad relaxen, naar het winkeltje voor wat drankjes en chips en Leonie koopt daar nog 2 sierraden.
Dan nog even terug naar naar Adventure Divers. We geven een mooie fooi voor in de fooienpot, die over alle medewerkers wordt verdeeld, zowel de gidsen, de dragers als iedereen die helpt. Dat is ook wel zo eerlijk, hoewel je het meest met de duikgidsen te maken hebt, helpt iedereen natuurlijk mee om het geheel goed te laten lopen.
Mijn foto's worden overgezet op de laptop van David en ik kan de foto's meteen eens op een wat grote beeldscherm bekijken. We kletsen nog met Liselotte en David en krijgen een biertje aangeboden. Dan is het al 20:00 uur en we moeten nog eten, dus eerst even terug naar onze bungalow om te douchen waarna we weer bij Enak gaan eten. Geen zin om echt ergens anders te kijken, en Warung Enak is gewoon goed. Zoals gewoonlijk is het er weer behoorlijk druk met toeristen. We nemen de tomatensoep, die helemaal vers is gemaakt, knoflookbrood waar flink knoflook op zit, loempiaatjes, kipsaté en 'mahi mahi' vis (dorade) van de BBQ.

21 april

Voor deze laatste dag hebben we weer chauffeur Komang geboekt, hij zal ons de hele dag naar de interessante bezienswaardigheden in de omgeving van Noord-Oost Bali brengen. Omdat we morgen ook al op tijd weg moeten laat ik alvast de rekening opmaken van het restaurant, voor de drankjes die we overdag hebben gebruikt.

Komang is er weer netjes om 9 uur en als eerste gaan we naar het waterpaleis (Tirtagangga). Onderweg stoppen we een paar keer voor een paar fotomomenten van de rijstvelden. Bij de ingang van het waterpaleis komt er meteen een gids aan, maar we willen geen uitgebreid verhaal, maar gewoon even rustig zelf rondkijken. Het waterpaleis is een complex van watertuinen, fonteinen en baden met overal standbeelden en stenen paadjes waar je overheen kunt hoppen. Natuurlijk wordt ook dit water weer als heilig beschouwd en kun je in één van de baden zwemmen.

Dan gaan we op weg naar de vulkaan, althans naar een krater wat nu een heel groot meer is. Maar onderweg gaan we eerst op verzoek van Leonie langs een zilversmederij. Het is een kleine werkplaats waar een aantal dames en heren bezig zijn met smeden van zilver tot mooie sierraden. Een heel precies en langdurig werkje voor sommige stukken. Uiteraard is er ook een winkel bij en Leonie zoekt twee mooie sierraden uit. Gelukkig kunnen we hier met de creditkaart betalen, anders was het hele budget (en meer) er doorheen geweest ;)

De rit naar de vulkaan is erg lang, we zitten zeker meer dan 1,5 uur in het busje. Bochtige weggetjes waar ook veel vrachtauto's heeeeel langzaam rijden. Komang probeert wel een beetje door te rijden, want er hangt een wolk op de berg en als die gaat zakken dan zien we niets meer. Maar als we eindelijk bij aankomen, zijn we op tijd en hebben we inderdaad een prachtig uitzicht over een enorm meer, dat dus voorheen een krater was. Je ziet nog stukken van de vulkaan waar de lavastromen zijn gegaan.

Tijd voor de lunch. Komang vraagt of we naar een buffet willen. Hij zegt dat het heel goed is en we informeren naar de prijs. Rp 80.000, mmm vooruit dan maar. Het buffet is bij restaunt Lereng Agung. Het is niet slecht, behoorlijk wat keus. Wel erg toeristisch, de een na de andere auto of bus zet z'n toeristen hier af. Maar je krijgt er wel een fantastisch uitzicht over rijstvelden en de berg/vulkaan Agung, maar die zit ondertussen aardig in de wolken. Met drankjes en '20% tax and service', want dat komt er vaak nog bij, komen we op een ruime € 20. Relatief duur voor een lunch, maar buffet, dus we zijn wel vol gegeten.
Bij de uitgang van het restaurant hangt er zomaar een vliegende hond aan een tak vlak boven de grond. Leuk om dat zo van dichtbij te kunnen zien.

Dan weer een lange rit terug naar Amed, een beetje knikkebollen onderweg. Komang vraagt of we nog rijstvelden willen zien, maar die hebben we nu wel genoeg gezien. Het is een mooi gezicht, maar na 5 of 6 velden is de volgende toch weer meer van hetzelfde. Onderweg in de bergen hebben we een paar druppels regen. In Amed zelf blijkt het niet geregend te hebben.

Terug bij Kembali gaan we nog één keer lekker zwemmen. Dan douchen en de duikspullen ophalen bij het duikcentrum. Alles is helemaal droog. We nemen afscheid en gaan thuis onze spullen inpakken.

Omdat we vanmiddag goed gegeten hebben bij het buffet, hebben we niet zo heel veel honger. We gaan nog een keer eten bij Wawawewe, waar vorige keer een reggeaband speelde. Vanavond helaas niet, we zijn zelfs de enige gasten. Lekker fish & chips gegeten en nog een paar Arak's als afsluiter.

22 april - terugreis

Onze eerste vlucht van Denpasar naar Jakarta gaat om 13:30 uur. Het is normaal zo'n 3 uur rijden van Amed naar Denpasar, maar omdat er vandaag ergens op die weg een 10 km hardloopwedstrijd wordt gehouden, wordt er een flinke drukte en oponthoud verwacht. Dus we hebben met Komang afgesproken dat hij ons om 7:30 uur komt ophalen.

De wekker gaat om 6:30 uur. Douchen en de laatste spullen in de koffers. Ontbijten om 7 uur stipt en ietsje na 7:30 uur vertrekken we op weg naar Denpasar. Een stuk na Padangbai wordt het inderdaad erg druk, hier komen we duidelijk in de drukte van de hardloopwedstrijd. Komang vraagt aan iemand die van de andere kant komt aanrijden hoe het met de drukte zit. Maar het blijkt alleen hier flink vast te zitten, maar daarna weer goed door te rijden. Dus we blijven toch op de route en hoeven niet de binnenlandse weg te nemen.

Ruim op tijd om 10:30 uur zijn we op Denpasar. Nog even langs de Starbucks en dan maar inchecken. Moeten we naar 'domestic' of naar 'international'? Deze eerste vlucht is binnenlands, maar we vliegen aansluitend door naar Amsterdam. Toch maar naar binnenlands, dat blijkt inderdaad goed. We zijn erg vroeg, er gaat eerst nog een andere vlucht naar Jakarta en ik probeer nog of daar mee kunnen, maar die zit vol (zegt ie). De koffers worden wel doorgelabeld, dus die hoeven we nu in Jakarta niet meer ophalen. We krijgen meteen ook de instapkaarten voor de internationale vlucht, weer met de juiste gereserveerde stoelen. We gaan weer even naar buiten om wat te eten; het eten in het vliegtuig is niet heel geweldig. Het wordt een BigMac en een McChicken.

Weer terug naar de vertrekhal, nog even Rp 40.000 vertrekbelasting betalen en we lopen richting de gate. We vertrekken uiteindelijk om 13:50 uur.

Op Jakarta moeten we helaas lang wachten. Ik had dat anders geboekt, maar gedurende de vakantie heeft Garuda 3 keer het schema gewijzigd, waardoor we nu 5,5 uur moeten wachten. We doen het maar rustig aan, beetje lezen, rondlopen, winkeltjes kijken. Jakarta is wel een grote luchthaven. Voordat we naar de gate mogen moet ook hier eerst weer vertrekbelasting betaald worden, Rp 300.000 samen. Mmm, zoveel cash hebben we niet meer, maar ze willen het wel voor $40 doen. Dat snap ik, dat is 20% extra, maar dat doen we niet. We lopen terug naar een geldwisselkantoortje en wisselen € 20 (voor een veel betere koers) zodat we precies al ons geld kunnen opmaken.

Vanaf Jakarta vertrekken uiteindelijk om 21:00 uur. Eerst 8 uur vliegen naar Dubai, waar we weer een hele korte tussenstop hebben. 30 minuutjes, dus we kunnen net weer een rondje lopen.
Dan nog 7 uur naar Amsterdam waar we om 8:30 uur landen (23 april), nog een uur eerder dan gepland.